جامع جان رسول خدا (ص) و ائمه (ع) نظر كرد كه در جمال آن ها نبوت و امامت نيز متجلى است.
ملاحظه مى فرمائيد كه حضرت صادق (ع) با طرح آن روايت مى خواهند ما براى زندگى خود راهى پيدا كنيم تا بتوانيم إن شاءالله به معارف و مقاماتى بالاتر از معارف سطحى دست يابيم. توسل به فاطمه زهرا (س) به معناى حقيقى آن كه با معرفت همراه است، راه بسيار ارزشمندى است تا نفس ناطقه ى انسان يا قلب او بتواند در بيكرانه ى عالم هستى جهت قلب خود را به سوى آن ذات مقدس سير دهد و از تجليات غيبى انوار پربركت آن حضرت- كه رسول خدا (ص) فرمودند؛ رائحه ى بهشت است- بهره مند شود. اولين شرط در اين رابطه معرفت است و دومين شرط اصلاح نفس است تا نفس بتواند از كثرات و ماهيات به سوى حقايق منتقل شود. به واقع اگر معرفتى به مقام زهراى مرضيه (س) نداشته باشيم و قلب توان انتقال به حقايق فاطمى را در خود شكل نداده باشد، قلبِ خود را به كدام سوى بيندازيم؟
اتّحاد اسم اولياء با ذات آن ها
تا اين جا بحث بر روى مقامى بود كه اگر آن مقام درك شود، شب قدر درك شده و انسان در شرايطى قرار مى گيرد كه ظرفيتى بيشتر از ظرفيت هزارماه پيدا مى كند و بركاتى كه در طول هزارماه ممكن بود به انسان برسد، يك شبه به او مى رسد كه اميدوارم توانسته باشم توجه عزيزان را به چنين حقيقتى جلب كنم تا آرام آرام قلب خود را براى انس با