عبوديت او مظهرى از حقايق را مى بيند و لذا پيامبر (ص) مى فرمايد:
«فَاطِمَةُ حَوراءُ انْسِيَّةٌ، فَكُلَّما اشْتَقْتُ الي رائِحَةِالْجَنَّةِ، شَمَمْتُ رائِحَةَ ابْنَتي فاطِمَةَ» «1» فاطمه حوريه اى بشرگونه است، هر زمان مشتاق بوى بهشت مى شوم، دخترم فاطمه را مى بويم. در حديث ديگرى مى فرمايند:
«فَما قَبَّلْتُها قَطُّ الّا وَجَدْتُ رائِحَةَ شَجَرَةِ طُوبي مِنْها» «2» هرگز فاطمه را نمى بوسم، مگر اين كه بوى درخت طوبى را از او استشمام مى كنم. پس فاطمه زهرا (س) مظهر جامعيت بهشت است و حضرت پيامبر (ص) وقتى مى خواهند به بهشت و شجره ى طوبى منتقل شوند و از آن حقايق غيبى بهره گيرند، به فاطمه (س) نظر مى كنند و او را مى بويند و ارادت به مقام فاطمه زهرا (س) و توجّه به مقام آن حضرت، قدرت چنين انتقالى را براى ما نيز به همراه خواهد داشت، البته در حدّ خودمان. توجه به اين گونه مقاماتِ حضرت زهرا (س) مقدمه براى معرفت به آن حضرت خواهد شد و زمينه ى درك شب قدر مى شود.
حضرت فاطمه (س) مقام جمع حقايق
ليلةالقدر، شبى است كه محدوديت هاى عالم مادّه را ندارد و ظرفيت آن بيشتر شبيه عالم معنا است، چراكه مى فرمايد: از هزار شب بهتر است، يعنى ظرفيت خوبى هاى بيش از هزارشب در آن جمع است، مثل قيامت كه ظرفيت اعمال يك عمر ما در آن جمع مى شود و جلوى ما قرار مى گيرد. حالا مى فرمايد: هر كس فاطمه زهرا (س) را آن طور كه حقّ