قلب فاطمه (س) محل تجلى اسماء اعظم الهى
سؤال كنندگان- كه رحمت خدا بر آنان باد- سؤال خود را ادامه مى دهند كه اى رسول خدا! غذايش چه بود؟ حضرت فرمودند: غذاى آن وَجه نورى حضرت زهرا (س) عبارت بود از «تسبيح» و «تنزيه» و «تقديس» و «تهليل». اين فراز اسرار فوق العاده اى از معارف عالم اعلى را در اختيار ما مى گذارد. «تسبيح» يعنى نظر به مقام سبحان الهى و شكوه حضرت «الله» و چنانچه قلب كسى محلّ تجلى اين اسم گشت، قلب او در نظر به حضرت الله با جلوه ى سبحان الهى و شكوه او روبه رو مى شود، و «تقديس» يعنى نظر به مقام قدوسى و پاكى از هر نقصى كه در عالم امكان است به حضرت «الله» و قلب از طريق تجلى انوار الهى از طريق اين اسم، با جلوه ى طهارت مطلق پروردگار روبه رو مى شود و از هر گونه محدوديت نفسانى آزاد مى گردد، و «تهليل» يعنى نظر به مقام يگانگى حضرت الله كه ذكر «لاإله إلّاالله» متذكر آن است، انسان در مقام تهليل، به مقام وحدانى حضرت حق نظر مى كند و او را معبود خود قرار مى دهد و از هرگونه تعلّق قلبى به غير خدا آزاد مى گردد و با انوار الهى يگانه مى گردد، و «تحميد» يعنى نظر به جمال و كمال حق و توجّه به همه ى خوبى هايى كه در حضرت الله به نحو جامعيت هست و با نظر به جمال حق و آماده شدن جهت تجلى انوار جمالى، نهايت انس و علاقه نسبت به حق در انسان شعله ور مى شود. هزاران نكته ى ظريف در «تسبيح و تقديس و تهليل و تحميدِ» حق براى انسان هست كه در جاى خود بايد مورد بحث قرار داد،