يعنى در آن حالت نورى، فاطمه (س) در جايگاهى در زير ساقه ى عرش قرار داشت. از اين فراز متوجّه مى شويم كه رتبه و مقام باطنى حضرت زهرا (س) در كجا قرار دارد، چون مقام عرش، مقام تجلّى و ظهور اسماء اعظم الهى است تا خداوند سلطه و مديريت خود را بر آسمان ها و زمين اعمال كند. اين حديث مى فرمايد: جايگاه حضرت زهراء (س) در محلى زير ساق عرش بوده، يعنى آن حضرت در مقام نورى خود بى واسطه با اسماء اعظم الهى ارتباط و اتحاد دارند، چون امام صادق (ع) فرموده اند پايه هاى عرش الهى چهار اسمِ «سبحان الله»، «الحمدلله»، «لااله الا الله» و «الله اكبر» است. «1» پس فاطمه (س) در مقام ارتباط مستقيم و بى واسطه با اين چهار اسم الهى است و- مقدم بر خلقت زمينى- در چنين جايگاهى قرار دارند و بعد از خلقت هم مظهر اين چهار اسم مى باشند، چون عظمت ذوات مقدس معصومين (ع) در همين است كه در عين زمينى بودن ارتباط خود را با حقيقت خود محفوظ مى دارند و حالا حضرت زهرا (س) در عين اين كه در زمين هستند مظهر اسماء اعظم الهى اند و آن اسماء در وجود عينى حضرت صديقه كبرى (س) تجلّى كرده است. حال حساب كنيد فاطمه (س) چه بركتى است بر روى زمين براى آن هايى كه زمينه ى نظر مبارك آن حضرت را در جان خود فراهم كنند و چگونه از طريق حضرت زهرا (س) ميهمان انوار عرش الهى خواهند بود. آيا مى توان جايگاه جامعه اى را كه فاطمى شده است تصور كرد؟