حضرت زهرا (س)؛ شاهراه هدايت
با توجّه به روايات فوق و اين كه رسول خدا (ص) مى فرمايند: به هر كس آن نور برسد متوجه حقيقت آل محمد (ع) مى شود و به سوى ولايت آن ها هدايت مى شود، متوجه مى شويم اگر وارد عالَم فاطمى شديم و به آن نور نظر كرديم، ديگر آن شخص قبلى نيستيم و با هدايت به سوى ولايت آل محمد (ع) از طريق حضرت زهرا (س)، دريچه هايى خاص از لطف الهى و بصيرت ربّانى به سوى ما باز مى شود كه آن را در هيچ مسير ديگرى نخواهيد يافت. زيرا در اين روايت نور حضرت زهرا (س) را به صورت خاص مطرح فرموده پس معلوم است مى توان به صورتى خاص به نور آن حضرت نظر كرد. آيت الله بهاءالدينى «رحمة الله عليه» فرموده بودند: «مادرمان فاطمه (س) فوق العاده است». همان طور كه با اتّصال به نور پيامبرخدا (ص) يا نور ولايت ائمه (ع) وارد عالَم خاصّى از معنويت مى شويد و عملًا به ابعادى از بهشت متّصل مى گرديد، مى توان با اتّصال به نور فاطمه (س) به ابعادى از بهشت به عنوان وجه الله، دست يافت. عظمت مسئله آن است كه يك سوم نور بهشت را تنها زهراى مرضيه (س) تشكيل مى دهد در حالى كه نور محمد (ص) با تمام ابعاد شريعت آن حضرت، يك سوم نور بهشت است و نور ولايت على (ع) و اهل بيت آن حضرت (ع) يك سوم ديگر آن است.
تدبّر در سيره و سخن حضرت زهرا (س) و نظر به حزن خاصّى كه داشتند، «1» موجب ارتباط با حضرت يعنى ارتباط با ثلث وجه الهى و اتّصال به اصل بهشت است و اين مى رساند با فهم جايگاه حضرت زهرا (س) متوجه