دين نمى توان جامعه را مديريت كرد. ولى از خود نمى پرسند مگر آن ها به دين خدا رجوع كردند كه امروز مدعى عدم توان اداره ى دين و سر و سامان دادن به جامعه توسط دين هستند؟
اگر امروز هم جامعه ى ما چشم فاطمه بين نداشته باشد و از رازهاى آسمان بيگانه گردد به راحتى تسليمِ وعده ها و شخصيت هايى مى شود كه مى خواهند با عقل زمينى و منقطع از آسمان، جامعه را مديريت كنند. امنيت و فتوحات و ثروت هاى پيش آمده بعد از رحلت رسول خدا (ص) حجاب اسلاميت جامعه ى اسلامى شد. سرزمين هاى زيادى فتح شد اما براى فهم حقيقت اقدام در خورى نشد، آنچه به اختفا مى رفت تجلى انوار الهى بود كه در زمان رسول خدا (ص) سراسرِ حيات جامعه را در بر گرفته بود و در وراى زندگى ظاهرى بر همه جا حاكم بود و زهراى مرضيه (س) متوجه بود تاريخى در حال وقوع است كه در آن تاريخ امرِ حياتىِ رجوع به خداىِ حضورى مورد غفلت قرار مى گيرد.
با ناديده گرفتن شخصيت رازگونه ى زهرا (س)، تاريخ فراموشىِ نظر به حقيقت و تجليات دائمى آن شروع شد و مسلمانان از درك بنياد ديندارى كه همان نظر به اسماء الهى است در فرهنگ اهل البيت (ع) محروم شدند و عملًا تفكر به معناى واقعى آن در حجاب رفت و از آن به بعد در جوامع دينى از انكشاف حقيقت خبرى نبود. در چنين شرايطى «راز»، موضوع دشوارى خواهد بود، در حالى كه رازگونه بودنِ دين دارى تنها حالتى است كه سراسر وجود آدمى را احاطه مى كند و همواره راه هاى كشف ناشده را در روح و روان انسان مى گشايد و كردار او را حيات مى بخشد، تنها در