فاطمه (س) فرموند: «خَيْرُ النِّسَاءِ أَنْ لَا يَرَيْنَ الرِّجَالَ وَ لَا يَرَاهُنَّ الرِّجَالُ» «1» بهترين زن آن است كه نامحرمى او را نبيند و او هم نامحرمى را نبيند؛ كه بحث روى اين جمله فرصت ديگرى را مى طلبد. به هرحال اميرالمؤمنين (ع) آمدند و جواب فاطمه زهرا (س) را مطرح كردند، پيامبر خدا (ص) سؤال كردند: اين جواب را از چه كسى آموختى؟ حضرت على (ع) عرض كردند: از فاطمه. پيامبر (ص) در حالى كه از آن جواب به شعف آمده بودند، فرمودند: «فاطِمَةُ بِضْعَةٌ مِنّي» يا «انَّها مِنّى» فاطمه پاره اى از من است و يا از من است. چون رسول خدا (ص) مى فهمند جايگاه اين جواب كجاست. در واقع رسول الله (ص) مى خواهند بفرمايند علم فاطمه (س) از خزينه ى نبوّت و رسالت است كه مى داند جايگاه هر مخلوقى كجا است و جايگاه زن از اين قرار است. اين مى رساند كه شعور فاطمه زهرا (س) در كنار شهود معنوى پيامبرخدا (ص) مى تواند حكم هر مخلوقى را تعيين كند و عجيب است كه على (ع) هم از چنين مقامى در فاطمه (س) آگاهى دارند و لذا به جاى اين كه خودشان جواب رسول خدا (ص) را بدهند، مى دانند در اين موضوع كشف فاطمه (س) معتبر است و لذا به ايشان رجوع مى كنند و از حقيقتى كه فاطمه (س) به دست آورده است استفاده مى نمايند و به محضر رسول خدا (ص) ارائه مى دهند.
شايد برايتان سؤال پيش آيد كه چرا بالأخره اصحاب نظر خودشان را نگفتند، و يا چرا لااقل اميرالمؤمنين (ع) نظر خودشان را نفرمودند، و چرا فاطمه زهرا (س) به راحتى نظر دادند. يادتان باشد در محضر پيامبر خدا (ص)