خانواده ى رسول خدا (ص) به عنوان كسانى كه در بندگى خدا كامل شده اند، به آنچه كه مى خواستند برسند، به واقع رسيده اند، در آن صورت نه شهادت در كربلا و نه دربه درى در بين خار مغيلان در غروب عاشورا، هيچ كدام اين خانواده را از آن سروسامان واقعى خارج نمى كند و به همين جهت هم آن همه مصيبت برايشان قابل تحمل است و از اين ديدگاه بايد گفت: با سروسامان ترين خانواده ى تاريخ، اهل بيت پيامبر (ع) هستند كه به خوبى همديگر را يافتند و همه در جهتِ مقدس بندگى به همديگر كمك نمودند، همچنان كه به بشريت كمك كردند.
پيامبر خدا (ص) مى فرمايند:
«لَوْلا عَلِى، لَمْ يكُنْ لِفاطِمَةَ كُفْوٌ» «1» اگر على (ع) نبود، همسرى همطراز فاطمه (س) وجود نداشت. در اين روايت مقام على (ع) را در نظر بگيريد
كه مقام ولايت كليه ى حضرت پروردگار است «2» و چنين انسانى شايسته ى همسرى فاطمه زهرا (س) است، يعنى اين ذوات مقدس يك نوع هم سنخى تكوينى با همديگر دارند كه بر اساس همان هم سنخى تكوينى، تشريعاً با هم ازدواج كرده اند و اين جاست كه مى توان از مقام على (ع) پى به مقام فاطمه زهرا (س) برد و از مقام فاطمه زهرا (س) پى به مقام على (ع) برد.
پيامبرخدا (ص) با توافق فاطمه زهرا (س) و على مرتضى (ع)، كارهاى خانه را به دوش فاطمه (س) گذاردند و كارهاى بيرون منزل را به عهده ى