9- نعمت هاى زندگى را از خدابدانيم كه او هم خالق است و هم مالك، هم ربّ است و هم معبود. خَلَقَكُمْ ... رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ
سوره الزمر، آيه 7
إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَ لا يَرْضى لِعِبادِهِ الْكُفْرَ وَ إِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى ثُمَّ إِلى رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ «7»
اگر كفران كنيد، پس (بدانيد) خداوند از شما بى نياز است و براى بندگانش كفران را نمى پسندد. و اگر شكرگزار باشيد آن را براى شما مى پسندد و هيچ گناهكارى بار (گناه) ديگرى را بر نمى دارد، سپس بازگشت شما به سوى پروردگارتان است، پس شما را به آن چه عمل مى كرديد خبر خواهد داد، همانا او به آن چه در سينه هاست بس آگاه است.
نكته ها:
در آيه ى قبل، نعمت هاى خداوند در آفرينش انسان و رزق مادى او مطرح شد، در اين آيه سخن از وظيفه ى انسان در شكرگزارى از اين نعمت هاست.
مراد از كفر در اين آيه، كفران نعمت است، به دليل آن كه در مقابل آن، از تشكّر سخن به ميان آمده است.
خداوند ما را بيش از خودمان دوست دارد، او كفران و ناسپاسى را براى ما نمى پسندد ولى ما براى خود مى پسنديم.
چون در آيه مطرح شده كه هر كس مسئول كار خويش است و محل رسيدگى به امور قيامت است، آيه با جمله ى «إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» پايان پذيرفت تا بگويد: داورِ آن روز همه ى چيزها را مى داند.
پيام ها:
1- فرمان عبادت، نشانه ى نياز خداوند به ما نيست. «إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ»
(همان گونه كه دستور خانه سازى رو به خورشيد، نشانه ى نياز خورشيد به ما نيست. خداوند نه تنها به ما، بلكه به هيچ چيزى نياز ندارد چنانكه در جاى