صفحه ٣٢

نكته ها:
كلمه ى «تردين» از «ارداء» به معناى سقوط از بلندى است كه با نابودى همراه باشد.
پيام ها:
1- بهشتيان از حال دوزخيان اطلاع مى گيرند. «فَاطَّلَعَ»
2- منكران قيامت در وسط دوزخند. «سَواءِ الْجَحِيمِ»
3- بهشتيان مى توانند با دوستان دوزخى خود گفتگو كنند. قالَ ...
4- مواظب خطر دوستان ناباب باشيم. «كِدْتَ لَتُرْدِينِ»
5- افراد فاسد براى فاسد كردن ديگران تلاش ها مى كنند. «كِدْتَ لَتُرْدِينِ»
6- اگر يك لحظه لطف خدا قطع شود، سقوط انسان حتمى است. لَوْ لا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ ...
7- بعضى از بندگان مخلص، ممكن است تا لب پرتگاه بروند، امّا لطف خداوند آنان را نجات مى دهد. «لَوْ لا نِعْمَةُ رَبِّي»
8- تأثير نپذيرفتن از دوستان فاسد، يك نعمت الهى است. «لَوْ لا نِعْمَةُ رَبِّي»
9- اهل بهشت خود را مستحقّ نمى دانند بلكه بهشتى شدن خود را مديون لطف و نعمت الهى مى دانند. «لَوْ لا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ»

سوره الصافات، آيه 58 - 61

أَ فَما نَحْنُ بِمَيِّتِينَ «58» إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولى  وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ «59»
 (سپس از روى سرزنش به آن منكر جهنّمى يا از شدّت شادى به ياران بهشتى خود گويد:) آيا ما ديگر نمى ميريم؟ مگر همان مرگ اوّلى (دنيا كه گذشت) و ما ديگر عذابى نخواهيم شد؟
إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ «60» لِمِثْلِ هذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ «61»
قطعاً اين (نعمت هاى ابدى) رستگارى بزرگى است (كه نصيب ما شده).
بايد اهل عمل براى چنين جايگاهى كار كنند.