صفحه ٤٤٨

پيام ها:
1- ياد بزرگان و كلمات و حركات و موضع گيرى هاى قاطع آنان را فراموش نكنيم. «وَ إِذْ قالَ»
2- وابستگى قومى و قبيله اى و حزبى نبايد در عقيده و تفكّر ما اثر منفى داشته باشد. «قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ»
3- انسان در برابر بستگان مسئوليّت ويژه دارد و هدايت آنان در اولويّت است.  «قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ»
4- برائت از شرك يك شعار توحيدى است. «إِنَّنِي بَراءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ»
5- آنكه آفريد هدايت هم خواهد كرد. فَطَرَنِي ... سَيَهْدِينِ 
6- تمام مردم حتّى انبيا به هدايت الهى نيازمندند. «سَيَهْدِينِ»
7- ايمان آغازين كافى نيست، هدايت الهى بايد تداوم داشته باشد. «سَيَهْدِينِ»
8- فرياد توحيد در تاريخ مى ماند، گرچه مخاطب آن روز گوش ندهد. «كَلِمَةً باقِيَةً فِي عَقِبِهِ»
9- خداوند حافظ و نگاهبان آئين توحيد در تاريخ است. «جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً»
10- نسل حضرت ابراهيم پرچمدار توحيد در طول تاريخ است. «جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِي عَقِبِهِ»
11- عملكرد پدران در سرنوشت نسل مؤثّر است. «جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً»

سوره الزخرف، آيه 29 - 30

بَلْ مَتَّعْتُ هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى جاءَهُمُ الْحَقُّ وَ رَسُولٌ مُبِينٌ «29»
 (من نه تنها مشركان را هلاك نكردم) بلكه آنان و پدرانشان را كامياب كردم تا آن كه حقّ (قرآن) و پيامبرى آشكار به سراغشان آمد.
وَ لَمَّا جاءَهُمُ الْحَقُّ قالُوا هذا سِحْرٌ وَ إِنَّا بِهِ كافِرُونَ «30»