صفحه ٤٠٠

مى فرمايد: وحى بر قلب تو نازل شد. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى  قَلْبِكَ» «1»)
6- سنّت خداوند بر محو باطل و پايدارى حقّ است. يَمْحُ اللَّهُ ... يُحِقُّ الْحَقَ 
7- خداوند پيامبرش را با وعده نابودى باطل و پيروزى حقّ دلدارى مى دهد.
يَقُولُونَ افْتَرى  ... يَمْحُ اللَّهُ الْباطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَ 
8- پيامبر نه تنها به خدا افترا نبسته بلكه فكر افترا هم ننموده است. زيرا خدا به اسرار نهفته سينه ها آگاهى كامل دارد. «إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»

سوره الشورى، آيه 25

وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ «25»
و اوست كه توبه را از بندگانش مى پذيرد و از گناهان در مى گذرد و هر چه را انجام مى دهيد مى داند.

پيام ها:
1- پذيرش توبه گناهكاران و عفو آنان تنها در اختيار خداوند است. «وَ هُوَ الَّذِي»
2- در اسلام بن بست وجود ندارد و راه بازگشت همواره باز است. «يَقْبَلُ التَّوْبَةَ»
3- خداوند تمام گناهان را مى بخشد. «يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ» (كلمه «سيئات» جمع همراه الف و لام است يعنى همه گناهان)
4- خداوند با وعده عفو، منحرفان را به توبه تشويق مى كند. يَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ 
5- توبه بايد همراه تغيير در رفتار و گفتار باشد و گرنه نوعى تظاهر و رياكارى است كه خدا مى داند. «وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»