صفحه ٤٠٧

در قرآن كريم چهار مرتبه كلمه «صَبَّارٍ» بكار رفته كه به دنبال تمام آنها كلمه «شَكُورٍ» آمده است و اين نشانه آن است كه صبر و شكر در كنار هم نقش ويژه اى دارند. در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده است كه ايمان دوشاخه دارد يك شاخه صبر وشاخه ديگر شكر است. «1»
پيام ها:
1- تناسب ميان آب دريا و كشتى از نظر وزن و حجم، از نشانه هاى قدرت الهى است. «وَ مِنْ آياتِهِ الْجَوارِ فِي الْبَحْرِ» (فرو نرفتن كشتى هاى غول پيكر در اعماق درياها، به خاطر تفاوت هايى است كه خدا ميان اجسام و اجرام نهاده است.)
2- زمانى قدر نعمت شناخته مى شود كه از دست برود. «إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ»
3- آنچه را ما يك نشانه و آيه مى بينيم در نزد محقّقان پر حوصله چندين نشانه است. «لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ»
4- طبيعت و مظاهر آن چون آب و باد، براى كسانى آيه و نشانه است كه بر سختى هاى دنيا صابر و بر رفاه آن شاكر باشند. «لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ»

سوره الشورى، آيه 34 - 35

أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِما كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ «34»
يا (كشتى ها را) به خاطر آنچه (صاحبانشان) انجام داده اند نابود مى كند و يا از بسيارى در مى گذرد (و غرقشان نمى كند).
وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِنا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ «35»
و كسانى كه در آيات ما مجادله مى كنند بدانند كه برايشان راه گريزى نيست.

نكته ها:
 «يُوبِقْهُنَّ» از «ايباق» به معناى هلاك كردن و در اينجا كنايه از غرق كردن است. «مَحِيصٍ» از «حيص» به معنى راه بازگشت و نجات است.