معارف بوک

سوره الشورى، آيه 24

نكته ها:
همان گونه كه منحرفين در مسئله رسالت مى گفتند: پيامبر بشرى مثل ماست و ادّعاى رسالتش افترا بر خداست، در مسئله امامت نيز چنين نسبتى را دادند.
اين آيه مى فرمايد: اگر پيامبر بر خدا افترا ببندد ما بر او غضب كرده و بر دل او مهر مى زنيم، نظير آنجا كه مى فرمايد: «لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ» «1» اگر سخنى را به دروغ به ما نسبت دهد، شاهرگش را مى زنيم.
 «بِذاتِ الصُّدُورِ» يعنى افكارى كه سينه ها را تصاحب كرده است.
پيام ها:
1- بعضى كه نمى خواستند مودت اهل بيت را رسالت شمرند گفتند: پيامبر به خدا دروغ بسته كه مى گويد مزد رسالتم مودّت قربى است. «أَمْ يَقُولُونَ افْتَرى »
2- براى روشنگرى بايد شبهات را طرح و پاسخ داد. أَمْ يَقُولُونَ ... فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ 
3- افترا از هيچ كس پذيرفته نيست. «يَخْتِمْ عَلى  قَلْبِكَ» (اگر پيامبر كوچك ترين دروغ بر خدا مى بست، كذب وى فاش و از نعمت دريافت وحى محروم مى شد.)
4- مهر نهادن بر دل بزرگ ترين عذاب الهى است، چون كيفر بزرگ ترين گناه مى باشد. افْتَرى  ... يَخْتِمْ 
5- قلب مركز دريافت وحى است. «يَخْتِمْ عَلى  قَلْبِكَ» (همان گونه كه جاى ديگر