صفحه ١٩١

سوره الزمر، آيه 56

أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى  عَلى  ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ «56»
تا مبادا (در قيامت) كسى بگويد: «دريغا بر من بر آن چه در (كارى كه) جهت الهى (داشته) كوتاهى كرده ام و همانا من از مسخره كنندگان (آيات او) بودم.»

نكته ها:
 «حسرات» به معناى پشيمانى شديد و «تفريط» به معناى كوتاهى كردن و «جَنْبِ» به معناى جهت و ناحيه است.
در روايات مى خوانيم كه: امامان معصوم عليهم السلام «جَنْبِ اللَّهِ» هستند و در بيش از ده حديث آمده كه كوتاهى در جنب اللّه، حمايت نكردن از اميرالمؤمنين عليه السلام است. «1»
امام باقر عليه السلام مى فرمايد: شديدترين حسرت در قيامت براى علمايى است كه به علم خود عمل نكردند.
پيام ها:
1- قيامت، روز حسرت است. «يا حَسْرَتى »
2- ترك انابه و تسليم و پيروى از وحى، كوتاهى كردن است. «فَرَّطْتُ»
3- از آن چه در كنار خداست بايد پيروى كرد. «جَنْبِ اللَّهِ» (كتاب خدا، اولياى خدا، پيامبر خدا)
4- نتيجه ى تمسخر حقّ در دنيا، تحقير خويش در قيامت است. «يا حَسْرَتى - السَّاخِرِينَ»
5- قيامت، روز اقرار و اعتراف است. «فَرَّطْتُ- كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ»
6- ريشه ى كوتاهى ها، سبك شمردن دستورات الهى و بدتر از آن مسخره كردن