مأنوس مىكند و تو را از ياد خودش به وحشت مىاندازد، تو را دشمن داشته است.(61)
ـ ذكر، دور كننده شيطان است: ذِكْرُ اللّهِ مَطْرَدَةُ الشَيْطانِ.(62)
در جاى ديگر حضرت على(عليه السلام) در اين باره مىفرمايند:
ـ ذِكْرُ اللّهِ رَأْسُ مالِ كُلِّ مُؤْمِن وَ رِبْحُهُ السَّلامَةُ مِنَ الشَّيْطانِ؛(63) ذكر خدا سرمايه هر مؤمنى است و بهره و سود آن رهايى از شيطان است.
ـ ذكر، امان از نفاق و دورويى است: مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللّهِ فَقَدْ بَرِىءَ مِنَ النِّفاقِ؛(64) هر كس زياد ياد خدا كند همانا از دورويى دور مىماند.
ـ ذكر، باعث محبت به خدا مىشود: رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در اين باره مىفرمايند:
مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللّهِ أَحَبَّهُ؛(65) هر كس زياد خدا را ياد كند دوستدار خدا مى گردد.
ـ ذكر، مايه مصون ماندن از اشتباه و خطا است: رسول خدا(صلى الله عليه وآله)در اين باره مىفرمايند:
خداوند سبحان مىفرمايد، وقتى ديدم در اكثر مواقع بنده من به ذكر من مشغول است، او را بيشتر به خود مشغول مىكنم. وقتى بنده اى چنين شد، اگر در معرض لغزش قرار گيرد بين او و خطايش مانع مىشوم. آنها اولياى حقيقى من و قهرمانان واقعى هستند.(66)