نماز اوّل وقت، از دستم نرود. گفت: حالا؟... فرمود: آرى!...(192)
آرى... اینگونه كه ماهى ها از شنا كردن خسته نمى شوند، اولیاء خدا نیز در عبادت و نماز، خسته و ملول نمى شوند بلكه با هر عبادتى، شوق بیشترى جهت عبودیّت و نیایش به درگاه خداوند مى یابند.
نقل مى كنند كه مرحوم علامه امینى (مؤلف كتاب الغدیر) یك ماه رمضان، در حرم مطهّر حضرت رضا علیه السلام هر شب هزار ركعت نماز مى خواند...(193) اینست روش كسى كه در مكتب اولیاء الله، درس عشق و محبت آموخته باشد. بندگان وارسته و اولیاء خدا، هنگام نماز، با عشقى فراوان به نماز مى ایستادند، عطر مى زدند، بهترین لباس خویش را مى پوشیدند، رنگشان تغییر مى كرد، به استقبال نماز مى رفتند و خوف و هراسشان از آن بود كه مبادا مورد عنایت خدا قرار نگیرند، یا در نماز حالت خشوع و توجّه نداشته باشند.
آداب نماز
رعایت نكاتى كه به آداب نماز مربوط مى شود (همچون مسواك، نظافت، توجّه به خدا و...) در كمال این عبادت موثر است.
امام باقرعلیه السلام فرموده است:
«عَلَیْكَ بِالاقْبالِ على صَلاتِكَ فَاِنَّما یُحْسَبُ لَكَ مِنْها ما اَقْبَلْتَ عَلَیْهِ».(194)