كار و دانش و خشم و گرفتن و نگرفتن و سخن و سكوت خود را، خالص براى خدا گردان.
در این صورت است كه كارها و آثارشان باقى مى ماند و هر چه كه وجهه و چهره خدایى داشته باشد، ماندگار است: «كُلُّ شَى ءٍ هالِكٌ اِلاّ وَجْهَهُ»(245) و آنچه كه رنگ ریا و خودنمایى و شهرت طلبى داشته باشد، رنگ مى بازد و چیزى براى انسان نمى ماند.
اخلاص در عبادت
همه عبادت ها باید به قصد قربت انجام گیرد و اگر گوشه اى از آن براى غیر خدا باشد. باطل است. مثلاً اگر در نماز، یكى از واجبات، براى غیر خدا باشد، نماز باطل است.
اگر یكى از مستحبات هم ریائى انجام گیرد، یا زمان عبادت (اوّل وقت خواندن) و مكان آن (در صف اوّل یا در مسجد خواندن) براى غیر خدا باشد، نماز باطل است. حتى اگر در زمستان، كنار بخارى بایستد كه هم گرم شود و هم نماز بخواند، باز عبادتش باطل است.
خداوند، عملى را مى پذیرد كه از جهت شرایط زمانى و مكانى و كیفیّت و خصوصیاتش، همه خالص باشد و براى او شریكى قرار داده نشود: «وَلَا یُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدَا»(246)
در حدیث است: اگر رزمنده اى در جبهه، بخاطر تعصّب یا