نیست: «إِنَّ أَرْضِى وَسِعَةٌ فَإِیَّىَ فَاعْبُدُونِ»(70)
تحمّل سختى هاى عبادت
راه خدا پرستى دشوارى هایى هم همراه دارد، چه از سوى طاغوت ها كه مانع توجّه مردم به خدایند؛ چه از طرف بى دینان كه دینداران را مسخره مى كنند؛ چه از سوى شیطان و نفس، كه تلاش در جهت بازداشتن انسان از عبادت دارند؛ و چه از طرف هر عاملى كه مانع تراشى كند.
مگر پیامبر اسلام را هنگام نماز، در كعبه، آزار نمى دادند؟
مگر مسلمانان مبارز، بخاطر خداپرستى، زیر شكنجه هاى طاغوت جان نمى دادند؟
مگر بلال حبشى ها، در راه خداى یكتا، شلاق نمى خوردند؟
مردان خدا در هیچ حال و شرایط، دست از خدا و پرستش او و اجراى دین او برنمى دارند. حضرت زینب علیها السلام با آنهمه مصیبت ها و شهادت ها كه دیده بود، باز هم در طول سفر كوفه و شام، نماز شب را ترك نكرد، گرچه بخاطر بى طاقتى، نشسته مى خواند.
امام خمینى قدس سره در آخرین شب عمر هم، در بیمارستان، دست از نمازهاى مستحب نكشید.
راه حق، دشوارى هایى دارد كه باید به جان خرید و از هو شدن و دشمنى دیدن نهراسید.
على علیه السلام مى فرماید: «لا تَسْتَوحِشُوا فى طَریق الْهُدى لِقِلَّةِ اَهْلِهِ»(71)