4- امام باقر علیه السلام نقل مى كند:
وارد شدم، پدرم را دیدم كه پایش ورم كرده، رنگش متغیّر، چشمانش سرخ، پیشانى اش نشان سجده دارد، به گریه افتادم. وقتى متوجّه من شد، فرمود: فلان نوشته را بیاور!
در آن نوشته، از عبادت هاى على علیه السلام كمى برایم خواند و كنار گذاشت و فرمود: چه كسى مى تواند همچون على علیه السلام عبادت كند؟(48)
5 - امام كاظم علیه السلام در زندان، گاهى از صبح تا ظهر را به یك سجده مى گذراند، و چنان سینه به زمین مى چسباند، كه گویى پارچه اى بر زمین افتاده است.(49)
وقتى بزرگان معصوم ما چنین اند و همواره به قصور خویش در عبادت اعتراف دارند و زبانشان به «ما عبدناك حق عبادتك» گویاست، دیگر چه جاى غرور و خودپسندى، نسبت به آنچه بنام «عبادت» انجام مى دهیم: میان عبادتِ ما و عبادت اولیاء خدا «تفاوت از زمین تا آسمان است» پس چرا مغرور شدن؟
عبادت هاى باطل
گفتیم كه بندگى و اطاعت و عبادت، تنها در برابر آفریدگار جهان شایسته و رواست و هر پرستشى نسبت به هر پدیده یا انسان و موجودات دیگر، باطل است. این عبادت هاى ناروا، بیشتر از راه جهالت، یا دورى از هدایت هاى انبیا پیش مى آید.
خداوند متعال در قرآن، ضمن اشاره به انواع عبادت هاى ناروا و