نماز، آخرین سفارش انبیاء «وَ هى آخرُ وصایا الانبیاء» و آخرین سفارش امام صادق علیه السلام پیش از وفات است كه همه خویشاوندان و فرزندان را دور خود جمع كرد و توصیه نمود كه هر كه نماز را سبك شمارد، مشمول شفاعت ما در قیامت نخواهد شد.(158)
نماز، براى اولیاء خدا شیرین و براى منافقان دشوار و بار سنگین است: «وَإِنَّهَا لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَشِعِینَ»(159)
نماز، كوبنده شیطان است: «مُدحِرةً لِلشَّیطان»(160)
اهمیّت نماز
جز آنچه از آیات و احادیث نقل شد، رفتار اولیاء خدا نیز اهمیّت و جایگاه آنرا بیان مى كند. نماز، جزء برنامه انبیاء بوده است.
حضرت عیسى علیه السلام در گهواره مى گوید: خداوند مرا تا زنده هستم به نماز و زكات سفارش كرده است: «وَأَوْصَنِى بِالصَّلَوةِ وَالزَّكَوةِ مَا دُمْتُ حَیّاً»(161)
امام حسین علیه السلام، حتى ظهر روز عاشورا در میدان مبارزه و در برابر تیرهاى دشمن هم نماز را رها نكرد.
حضرت ابراهیم علیه السلام، همسر وكودك خویش را در بیابان هاى داغ مكّه، كه آن هنگام هیچ آب و گیاهى نداشت، مسكن داد و گفت: خدایا، تا نماز به پا دارند: «إِنِّى أَسْكَنتُ مِن ذُرِّیَّتِى بِوَادٍ غَیْرِ ذِى زَرْعٍ عِندَ بَیْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لَیُقِیمُواْ الصَّلَوةَ»(162)