بخش 6: تعقیبات و نوافل
نماز، حضور در پیشگاه خداوند و شركت در ضیافتى معنوى است كه وى، بندگان را به آن فرا خوانده است.
همچنان كه حضور در یك میهمانى، مقدّمات و آدابى دارد و نسبت به مهمان، استقبال و بدرقه به عمل مى آید و مهمان هر چه عزیزتر باشد، مراسم پیشواز و بدرقه، با شكوهتر صورت مى پذیرد، اداى فریضه الهى نیز چنین است.
پیشوایان معصوم ما علیهم السلام پیش از فرا رسیدن وقت نماز، خود را مهیّاى آن مى ساختند و پس از نماز نیز، مدّت ها به تعقیب نماز مى پرداختند و دل از یاد خدا نمى كندند و لب از ثناى او نمى بستند و چهره از قبله برنمى تافتند.
مگر نه آنكه نماز را «نور چشم» خود مى دانستند؟ مگر انسان به آسانى دل از نور چشم مى كند و از آن چشم مى پوشد؟
اذان و اقامه، نوعى استقبال از نماز است و تعقیبات، بدرقه آن.