و در حدیث مى خوانیم: هر كس این تسبیحات را بگوید، به آیه «وَاذْكُرُواللّهَ ذِكرَاً كَثیراً»(446) كه به معناى زیاد یاد كردن خداوند است، عمل كرده است.(447)
البته دعا و تعقیبات به جاى خود، و ادامه كار و تلاش هم به جاى خود. و هیچكدام مانع یكدیگر نیست. بعضى مى پندارند اگر به جاى دعا، سراغ كار بروند، كامیاب تر و موفق ترند.
رسولخدا صلى الله علیه وآله مى فرماید:
«التعقیبُ بَعْدَ صَلاةِ الفجرِ اَبْلَغُ فىِ طَلَب الرِزّقِ»(448) دعاى پس از نماز صبح، براى زندگى و جلب رزقِ، مؤثّرتر است.
درود و نفرین
از جمله كارهاى تعقیباتى، درود و صلوات فرستادن بر نیكان و زبده هاى كمال بشَرى، و لعن و نفرین بر مظاهر شرك و پلیدى و سردمدارانِ كفر و ستم است.
در آنچه به عنوان دعاهاى تعقیب آمده، هم به موارد متعدّدى از «صلوات» برمى خوریم، همه به مواردى از لعن و این، گوشه اى از تولى و تبرى در یك مكتب زنده و جهت دار است.
صلوات ها، كه نقل شده به جاى خود، حتى در نمونه هاى فراوانى، خود «اللّهم صلّ على محمّد و آل محمّد»، به عنوان یكى از تعقیبات نمازها بیان شده است.
امّا در مورد لعن:
امام باقر علیه السلام مى فرماید: