نور زهراى مرضيه (س) در زمين و آسمان ها حاضر و نافذ است، حتى اگر كسى رابطه ى تشريعى با آن حضرت برقرار كند و متوسل به نور آن حضرت بگردد از الطاف خاص آن حضرت برخوردار مى شود و اين چيزى است كه شما در سيره ى بعضى از علماء و عارفان ملاحظه مى كنيد كه با معرفت به مقام نورى حضرت و توسل به آن حضرت چه مراتب ارزشمندى را يافته اند.
همان طور كه درجه ى وجودى نفس ناطقه ى انسان از جسم و بدن انسان بالاتر است و بر اين اساس بر تمام جسم او احاطه دارد و نه تنها در جسم خود حضور همه جانبه دارد بلكه مى تواند در هر قسمت از جسم خود كه بخواهد تأثير خاص بگذارد و مثلًا دست خود را بالا ببرد. خداوند كه در مقام وجود مطلق است و داراى حضور مطلق است در تمام مراتب هستى حاضر است و از اين جهت از خود انسان به انسان نزديك تر است و قرآن در اين رابطه مى فرمايد: «انَّ اللهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمرءِ وَ قَلْبِهِ»؛ «1»
يعنى خداوند بين خود انسان و قلب اوست، و اين به معنى نزديكى خدا است به انسان، حتّى نزديك تر از خود انسان به خودش. حال در نظر بگيريد وقتى حضرت زهرا (س) در آن درجه ى وجودى هستند كه از همه ى ملائكه بالاترند، چه نحوه حضور و تأثير و احاطه اى بر آسمان ها و زمين دارند و چگونه اولياء الهى مى توانند با توسل به آن حضرت از بهره هاى مخصوص به آن حضرت برخوردار شوند.