عين الانسان هم يعنى كلُ الانسان، آن هم يعنى حضرت حجّت (عج) كه إن شاءالله در مباحث قبل به آن عنايت فرموده ايد.
نظر به امام معصوم، عامل نجات از پوچى
موضوعى كه مى خواهيم در اين جا مطرح كنيم اين است كه وقتى متوجه شديم جان انسان، به انسانيّت اوست و انسانيت انسان ها از عين الانسان سرچشمه مى گيرد. آنگاه اين نكته معناى خود را پيدا مى كند كه نظر به امام زمان (عج)، افق جان را از تسليم شدن به روزمرّگى ها و پوچى و بى هدفى مى رهاند و انسان در حقيقت، گم گشته خود را مى يابد. مگر هر كدام از ما نمى خواهيم انسان شويم؟ انسان شدن فقط از طريق ارتباط با عين الانسان يعنى ارتباط با حضرت حجّت (عج) امكان دارد و محقق مى شود. خداوند هم فقط از طريق امام زمان (عج) است كه براى انسان شدنِ ما به ما كمك مى كند. خداوند همان طور كه براى الطاف خود مجارى خاص قرار داده، آب را مجراى سيرابى مقدّر كرده و حضرت ميكائيل (ع) را مجراى رزق مقدّر فرموده، امام زمان (عج) را نيز مجراى انسانيّت انسان ها مقدّر فرموده است.
حقيقت آدميت، ظرف تجلّى همه اسماء الهى
ما در رابطه با بحث حضرت حجّت (عج) واقعاً حيرانيم كه مطلب را از كجا شروع كنيم و به كجا ختم كنيم، از خود حضرت مدد مى خواهيم تا بتوانيم با يك انضباط فكرى عميق و دقيقى مطلب را بيابيم و بيان كنيم.