ديگرى است. كامل ترين مرتبه انسانيت را انسان كامل يا كلُ الانسان يا كون جامع و در زبان دين، امام زمان (عج) مى گويند.
هيچ عمل خيرى بدون امام پذيرفته نيست
متوجه هستيد كه كلّ انسانيت، عين انسانيت است، مثل كلّ شيرينى كه «عين شيرينى» يا شكر است و هر شيرينى به هر چيز برسد، ريشه در «عين شيرينى» دارد. لذا هر مرتبه از انسانيت هم به هر كس برسد، از عين انسانيت مى رسد. امام زمان (عج)، عين انسانيت است، پس كسى كه از نظر و توجّه امام زمان (عج) به قلبش محروم است، از انسانيت محروم است، هر چند در ظاهر مؤدّب و منظّم و مرتّب به آداب انسانى باشد، ولى او حيوان مؤدّبى است در ظاهرى انسانى، چون هيچ يك از حركات و افعالش با پشتوانه انسانيت انجام نمى گيرد. بعضى ها يك گرگ منظم اند، مثل آمريكا كه گرگ دوره ديده است. انگليسى ها مشهور به منظّم بودن هستند، امّا براى چه هدفى؟ براى اين كه آدم شوند يا براى اين كه دنيا را بيشتر بخورند و يا مثل يك خوكِ منظّم شهوترانى كنند؟ پس كاملًا عنايت داشته باشيد كه آدم شدن، فقط در ارتباط با انسان كامل به دست مى آيد، همچنان كه هر شيرينى با ارتباط با عين شيرينى براى هر چيزى كه بخواهد شيرين باشد، حاصل مى شود. آن نوع مؤدب شدنِ حيوانى خيلى فرق مى كند با آدم شدنى كه شيعه به دنبال آن است. مبانى اعتقادى شيعه بالاتر از اين حرف هاست كه شما نظم اروپاييان را بخواهيد با نظم اهل تقوا يكسان بپنداريد. روح نظم اروپايى، دنياى بيشتر داشتن است و روح نظم اهل تقوا