صفحه ١٥٦

2- منتظر هستيم بلكه فردا بيايد و در كنار او باشيم و اين است كه خداى حكيمِ مهربان اين لطف را از ما دريغ نمى كند.

خطر غفلت از ايده آل هاى دينى 
دنياداران اوّل بر ملاك هاى خود پافشارى مى كنند و سپس مطرح مى كنند: «غير از اين ملاك ها را مردم نمى پذيرند و زمينه پذيرش ايده آل هاى دينى در مردم نيست، پس دينداران بايد از آرمان هاى خود دست بردارند.» و از اين طريق كفر و ستمِ خود را حاكم مى كنند و مردم را به سوى جهالتى تاريك و سياه مى رانند.
انتظارِ منجى كامل، باعث مى شود تا مردمِ منتظر در حيله حيله گران فرو نروند و از خود در راستاى وفادارى به آرمان هاى اساسى خود مقاومت نشان دهند، زيراكه انسانِ منتظر، آينده را در دست دنيادارنِ دنياپرست نمى داند و در نتيجه همين امروز با فرهنگ انتظارى كه در خود فعّال نگه داشته، از افتادن در ورطه گرداب ستمگران نجات مى يابد و هضم حيله دنياداران نمى شود و فردا نيز با ظهور منجى عالم (روحى لتراب مقدمه الفداء) مقابل آن حضرت نمى ايستد، بلكه كنار آن حضرت و از سربازان اوست، زيراكه رنگ دنيادارن را به خود نگرفته تا از امام زمانش فاصله فكرى و فرهنگى پيدا كرده باشد.
همه هنرِ فرهنگ ستم در طول تاريخ، اين است كه منظرهاى روشن و ايده آل زندگى را از افقِ انديشه بشر محو كند و او را مشغول وضع موجودى بگرداند كه خود ستمگران پديد آورده اند، به طورى كه انسان ها همان زندگى زير سايه ستمگران را زندگى بپندارند و تصوّر كنند زندگى فقط همين است و بس. ولى كافى است كه انسان ها متوجّه شوند خداوند