شيعه به جهت انتظار، رنگ حكومت هاى ستم را به خود نگرفتند. شما مردم مصر يا عربستان را نگاه كنيد، با اين كه مسلمان هستند و در بسيارى از جهت هاى اسلامى با ما تفاوت ندارند، ولى چون فرهنگ انتظار در آن ها شعله ور نيست، رنگ حاكمان ستمگر را به خود گرفته اند و دنياپرستى و دنياپرستان را پذيرفته اند. چه شد كه آتاتورك در تركيه توانست اين همه افكار مردم را تحت تأثير قرار دهد، ولى رضاخان نتوانست ملّت ايران را به رنگ خود دربياورد و مدّتى طولانى بماند؟ هدف رضاخان و آتاتورك هر دو هدم اسلام بود، ولى ملّت ايران چون چشمش به حكومت امام زمانش است، همين عقيده نگذاشت به روزگار مردم تركيه دچار شوند.
انتظار باعث مى شود كه اميدمان به يأس مبدّل نشود، ولى اگر ما اهل انتظار نباشيم وقتى ديديم كه دنيا رنگ كفر گرفته است، به خود و ديگران مى گوييم حالا كه همه جا را كفر گرفته است، پس ما هم بايدكافر شويم، ولى كسى كه منتظر است، انديشه اش اين است كه دنيا بى خود رنگ كفر به خود گرفته است، بايد رنگ حق را بگيرد، حتّى اگر اين كفر عالم گير هم شده باشد. «1»
اگر فرصت داشتيم و اثرات تاريخى انتظار را بررسى مى كرديم، متوجّه مى شديم كه نجات امروز من و شما با عشق به اين انتظار متحقّق مى شود. عشق به حكومت امام زمان (عج) نجات دهنده است به دو دليل:
1- همين امروز رنگ كفر را نمى پذيريم.