زياد است. در انقلاب جهانى امام زمان (عج) اين ها تفاله هستند. بحث ما روى دو گروه ديگر است. عده اى؛ هم معتقد به اسلام اند و هم به واقع متوجه «توحيد نهايى آخرالزمان» اند؛ يك عده هم در اين وسط، معتقد متوسطاند كه بايد اينها بيدار شوند. در جامعه جهانى امروز، كسانى هستند كه واقعاً آماده اند، تعهد دارند ولى جهت ندارند. ما بايد انقلاب جهانى حضرت مهدى (عج) را در جهان مطرح كنيم و روى آن بايستيم و بحث كنيم تا يك بيدارى عمومى در جهان در اين سطح به وجود بيايد. ما دليل هاى روايى، فلسفى، عرفانى فوق العاده منطقى و روشن و اميدبخش براى اين مطلب داريم و اين معتقدين متوسط مى توانند براى ظهور حضرت آماده شوند، و اگر ما جايگاه تاريخى خود را در اين برهه از زمان درست بشناسيم، به انكشاف آن حقيقت بزرگ كمك كرده ايم.
عالَم امام زمان (ع) يا اوضاع عالم، پس از ظهور
آخرين نكته اى كه مى خواهم بحث كنم اين است كه شرايط ظهور امام زمان (عج) چيست كه اين قدر بايد روى آن وقت گذاشت. مثالى مى زنم: شما ببينيد كه عرفا اين قدر سختى مى كشند كه حالشان، حال توحيدى شود. حال توحيدى حال عجيبى است؛ يعنى ابزارهاى دنيا برايش ساده و سهل مى شود. مثلًا در مورد رزق مى داند كه رزّاق، خداست. تلاشش را مى كند ولى دنبال رزق نمى دود، قدرت به دست مى آورد ولى اميد به قدرتش ندارد .... اين ها يك حال معنوى فردى است. چرا به اين حالت رسيده است؟ چون قلبش توحيدى شده است. عالَم امام زمان (عج) كه