حالى كه با علم رياضى و فيزيك و شيمى آن حالت حاصل نمى شود، به تعبير مولوى در داستان نحوى و كشتى بان، علم محو چيز ديگرى است و علم نحو چيز ديگر، علم محو با نظر كسى كه خود عين محوِ حضرت حق است حاصل مى شود.
بصيرت حقيقى
اى خداى بزرگ! چشم بصير، دنيا را متاع قليل مى بيند و زندگى را فرصتى براى امتحان، و بندگى را فلسفه به زمين آمدن انسان، و قيامت را منزل اصلى، و اين ها يافت نمى شود مگر براى كسى كه چشم انسانى داشته باشد، و چشم انسانى با نظر و توجّه انسان كامل يعنى امام زمان (عج) بر قلب آدم ها ايجاد مى شود، و اين است كه رسولت (ص) در جمله اى پر رمز و راز فرمود:
«مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ امامَ زَمانِهِ ماتَ ميتَةَ الْجاهِلِيَّة» «1». يعنى مرگ بدون توجّه به امام زمان (عج) و شناخت او، مرگى است با روح و روان جاهليت، شبيه مردم دوران جاهليت عرب، پس خدايا! نظر امام زمانمان را از قلب هاى ما برمگردان تا دنيا و آخرت را درست ببينيم.
خداوند در نظام هستى يك امام زمان (عج) قرار داده است و پيامبر خدا (ص) هم از وجود او خبر داد و فرمود: مردم! بايد آن امام زمان را بشناسيد وگرنه انسانِ جهت دار نخواهيد بود و گرفتار پرستش بت مى شويد و ديگر هيچ بصيرتى نخواهيد داشت و به كلّى معنى زندگى را گم