ما نيز محمّد است. يعنى آنها از نظر مقام تفاوتى با وجود مقدس پيامبر (ص) ندارند. يا مى فرمايند: «كُلُّنا واحِدٌ مِنْ نُورٍ واحِدٍ» «1» يعنى همه ما يكى هستيم، از نورى واحد. اين حرف ها كه اعتبارى نيست، بلكه بيان حقايق عالَم غيب است.
شما مى بينيد انسان حالات گوناگون و متنوع دارد، به همين جهت، دين هم با تمام حالات بشر حرف مى زند تا او را به يك مقصد برساند. مقصد يكى است، اما حالات بشر متفاوت است. پس راه هايى كه براى رسيدن به آن مقصد يگانه مطرح مى شود، متفاوت است و همه اين ها مى خواهند ابعاد تعطيل مانده بشر را پر كنند و او را به يگانه مطلق برسانند. اين جاست كه مى بينيد در يك جا مى گويد به امام زمان (عج) متوسل شويد، در جاى ديگر مى فرمايد به نماز و يا قرآن و ... متوسل شويد.
عهد با امام زمان (عج)
يكى از مواردى كه در معارف اسلامى مطرح شده است، تجديد عهد و مداومت بر عرضِ طاعت و تبعيت و ارادت به حضرت حجّت (عج) است. تعبيرهايى كه در رابطه با حضرت وارد شده است روى حساب است، تعابيرى مثل «ولى عصر»، «بقيّةالله»، «وارث انبياء»، «آيت عظمى»، «قاموس اكبر»، «صاحب غيبت الهى» و «امام زمان» هر كدام از اين تعبيرات وجهى از وجوه حقيقت حضرت (عج) را بيان مى كند. چون بشر با كلماتى زندگى