مُقَرَّبٌ اوْ نَبِيٌّ مُرسَلٌ اوْ مُؤمِنٌ امْتَحَنَ اللهُ قَلبَهُ لِلْايْمانِ» «1» يعنى حديث ما و فهم مقام و كلام ما، غيرقابل فهم و تحمل است مگر براى ملك مقرب يا پيامبر مرسل يا مؤمنى كه خداوند قلبش را با ايمان امتحان كرده باشد. پس ملاحظه مى فرماييد كه فهم مقام حضرت كار مشكلى است و عموماً مردم امام را در حدّ يك شخص مى شناسند، ولى ملائكه و پيامبران كه قدرت درك و فهم آن مقام را دارند، امام را و كلام و موقعيت امام را درك مى كنند.
شرط قبول ارشاد از امام (ع)
حامل ولايت مطلقه حق، خليفه اعظم حق است. يعنى همه كارهاى پروردگار از طريق حضرت حجّت (عج) انجام مى شود.
دو نوع خليفه داريم خليفه حقيقى و خليفه اعتبارى. وقتى به كسى بگويند تو به جاى ما در اين شهر فرمانروايى كن، او خليفه اعتبارى مى شود. خلافت حقيقى يعنى حقيقتاً وجودش واسطه بين حق و خلق است يعنى تمام كارهاى خدا توسط انسان كامل انجام گيرد، او تكويناً منشأ همه كمالاتى است كه حضرت حق اراده كرده است كه به مخلوقاتش برساند.
پروردگار هستى تدبير جهان را با اسماء حسناى خود به انجام مى رساند و آن مقامى كه جامع همه اسماء حسناى پروردگار است، مقام انسان كامل يا امام زمان (عج) است. اين جاست كه شناخت و فهم اين مقام كارساز است و انسان اگر متوجه اين مقام شد به آن مقام كه مقام حقيقى امام زمان (عج)