حضرت مهدى (عج) بيدارانى هستند كه متوجّه اند يك انسان كاملى جهت افاضه مددهاى غيبى و براى ريزش انسانيت بر جان هر انسانى، در هستى هست و خودشان را به او سپرده اند كه البته مفصّل اين موضوع در جاى خودش بحث شده است.
جامعه اى كه متوجّه قطب برين انسانى بشود، روزمرّگى هاى اجتماعى را افق خود قرار نمى دهد. يكى از خبرنگاران ايتاليا پس از آن كه ابرقدرت ها، صدام را به سلاح شيميايى مجهّز كردند و نيروهاى انقلاب اسلامى از منطقه فاو عقب نشينى كردند، مصاحبه اى با يكى از مسئولين جمهورى اسلامى انجام داد. خبرنگار مى پرسد: «همه مى دانند اين حرف هايى كه شما مى گوييد حرف هاى خوبى است؛ امّا آيا شما فكر مى كنيد حرف هاى شما عملى هم هست؟!» توجّه بفرماييد جامعه كنونى دنيا مى دانند كه سخن ما دروغ نيست، ولى معتقد است كه عملى نيست. جهان را يأس گرفته است و لذا به باطل تن داده است، چون حق را عملى نمى داند. آن مسئول در جواب او دقيقاً انگشت گذاشتند روى مشكل آن ها و جواب دادند: «ما مثل شما مأيوس نيستيم».
جامعه اى كه متوجّه قطب برين انسانى شود، روزمرّگى هاى اجتماعى را افق خود نمى گيرد و در تحرّك به سوى حياتى بلند از پاى نمى نشيند. و ظلم طاغوت ها را به عنوان يك واقعيّت پايدارِ در حيات زمينى حك شده نمى داند و اين ظلم ها شعله اميدش را خاموش نمى كند.
چون اين فكر با اعتقاد به وجود امام زمان (عج) نمى سازد. يأس و سكون و سكوت، چشم برگرداندن است از يك واقعيّتى به نام پيروزى حق بر