إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (۳۱) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (۳۲) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (۳۳) وَكَأْسًا دِهَاقًا (۳۴) لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (۳۵) جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (۳۶) رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (۳۷) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (۳۸) ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (۳۹) إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا (۴۰)
(ترتیبها 79) سُورَة النّازعات (آیاتها 46)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (۱) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (۲) وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (۳) فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (۴) فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (۵) يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (۶) تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (۷) قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (۸) أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (۹) يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ (۱۰) أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً (۱۱) قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (۱۲) فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (۱۳) فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ (۱۴) هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ (۱۵)
به یقین براى پرهیزگاران نجات و رستگارى بزرگى است: (۳۱) باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (۳۲) و حوریانى بسیار جوان و همسن و سال، (۳۳) و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور). (۳۴) در آن جا نه سخن لغو و بیهوده اى مى شنوند و نه دروغى. (۳۵) این پاداشى است از سوى پروردگارت و عطیه اى است مطابق (اعمالشان). (۳۶) همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، همان پروردگار رحمان;و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى کند). (۳۷) روزى که «روح» و «ملائکه» به صف مى ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى گویند، و (آنگاه که مى گویند) درست مى گویند. (۳۸) آن روز حق است; هر کس بخواهد (اکنون) راه بازگشتى به سوى پروردگارش برمى گزیند. (۳۹) و ما شما را از عذاب نزدیکى بیم دادیم; در روزى که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى بیند، و کافر مى گوید: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمى شدم)!» (۴۰)
سوره النازعات
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
سوگند به فرشتگانى که (روح مجرمان را از بدن هایشان) به شدت بر مى کشند، (۱) و فرشتگانى که (روح مؤمنان را) با مدارا و نشاط مى گیرند، (۲) و سوگند به فرشتگانى که (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حرکت مى کنند، (۳) و بر یکدیگر سبقت مى گیرند، (۴) و آنها که امور را تدبیر مى کنند! (۵) آن روز که آن زلزله وحشتناک (همه چیز را) به لرزه در مى آورد، (۶) و از پى آن، حادثه دومین [= صیحه عظیم محشر] رخ مى دهد، (۷) دلهایى در آن روز سخت مضطرب است، (۸) و چشمهاى آنان (از شدت ترس) فرو افتاده است. (۹) مى گویند: «آیا ما به زندگى مجدد باز مى گردیم؟! (۱۰) آیا هنگامى که استخوانهاى پوسیده اى شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (۱۱) مى گویند: «اگر اینگونه، بازگشتى است زیانبار!» (۱۲) ولى (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (۱۳) ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر مى گردند! (۱۴) آیا سرگذشت موسى به تو رسیده است؟! (۱۵)