(ترتیبها 89) سُورَة الفَجر (آیاتها 30)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالْفَجْرِ (۱) وَلَيَالٍ عَشْرٍ (۲) وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (۳) وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (۴) هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ (۵) أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (۶) إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (۷) الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (۸) وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (۹) وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (۱۰) الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (۱۱) فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (۱۲) فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (۱۳) إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (۱۴) فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (۱۵) وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (۱۶) كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (۱۷) وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (۱۸) وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا (۱۹) وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (۲۰) كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (۲۱) وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (۲۲) وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (۲۳)
سوره الفجر
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
به سپیده دم سوگند، (۱) و به شبهاى دهگانه، (۲) و به زوج و فرد، (۳) و به شب، هنگامى که (به سوى روشنایى روز) حرکت مى کند (که پروردگارت در کمین ستمکاران است)! (۴) آیا در این سوگندها، سوگند مهمّى براى صاحب خردى نیست؟! (۵) آیا ندیدى پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟! (۶) و با آن شهر با عظمت «اِرَم»، (۷) که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! (۸) و قوم «ثمود» که صخره هاى عظیم را از (کنار) دره مى بریدند (و از آن خانه و کاخ مى ساختند). (۹) و فرعونى که قدرتمند و شکنجه گر بود، (۱۰) همان کسانى که در شهرها طغیان کردند، (۱۱) و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (۱۲) به همین سبب پرورگارت تازیانه عذاب را بر آنان نواخت! (۱۳) به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است. (۱۴) امّا انسان هنگامى که پروردگارش او را براى آزمایش، گرامى مى دارد و نعمت مى بخشد (مغرور مى شود و) مى گوید: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (۱۵) و امّا هنگامى که براى امتحان، روزیش را بر او تنگ مى گیرد (مأیوس مى شود و)مى گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» (۱۶) چنان نیست; (که شما مى پندارید); شما یتیمان را گرامى نمى دارید، (۱۷) و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمى کنید، (۱۸) و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده مى خورید، (۱۹) و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادى مرتکب مى شوید). (۲۰) چنان نیست (که آنها مى پندارند!)، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود، (۲۱) و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (۲۲) و در آن روز جهنم را حاضر مى کنند; آن روز است که انسان متذکّر مى شود; امّا این تذکّر چه سودى براى او دارد؟! (۲۳)