(ترتیبها 42) سُورَة الشُوری (آیاتها 53)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
حم (۱) عسق (۲) كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (۳) لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (۴) تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (۵) وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ (۶) وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ (۷) وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِن يُدْخِلُ مَن يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (۸) أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (۹) وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِن شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (۱۰)
سوره الشورى
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
حم. (۱) عسق. (۲) این گونه خداوند توانا و حکیم به تو و پیامبرانى که پیش از تو بودند وحى مى کند. (۳) آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و او بلند مرتبه و بزرگ است. (۴) نزدیک است آسمانها (بخاطر نسبتهاى نارواى مشرکان) از فرازشان متلاشى شود. و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را مى گویند و براى کسانى که در زمین هستند آمرزش مى طلبند; آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵) کسانى که غیر او را ولىّ خود انتخاب کردند، خداوند حساب اعمالشان را نگه مى دارد; و تو مأمور اجبار آنها (بر قبول حق) نیستى. (۶) و این گونه قرآنى فصیح و گویا را بر تو وحى کردیم تا «امّ القرى» و کسانى را که کرد آن هستید [= ساکنان مکه و همه جهانیان را] انذار کنى و آنها را از روزى که همگان در آن روز جمع مى شوند و هیچ شک و تردیدى در آن نیست بیم دهى; (در آن روز) گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان! (۷) و اگر خدا مى خواست همه آنها را (به اجبار) امّت واحدى قرار مى داد، (ولى هدایت اجبارى سودى ندارد); امّا خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد مى کند، و براى ستمکاران، سرپرست و یاورى نیست. (۸) آیا آنها غیر از او را ولىّ خود برگزیدند؟! در حالى که «ولىّ» فقط خداوند است و اوست که مردگان را زنده مى کند، و اوست که بر هر چیزى تواناست. (۹) در هر چیز اختلاف کنید، (بگو:) داوریش با خداست; این است خداوند، پروردگار من، بر او توکّل کرده ام و به سوى او باز مى گردم! (۱۰)