مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (۸۹) وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (۹۰) إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (۹۱) وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ (۹۲) وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (۹۳)
(ترتیبها 28) سُورَة القَصَص (آیاتها 88)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
طسم (۱) تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (۲) نَتْلُو عَلَيْكَ مِن نَّبَإِ مُوسَىٰ وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۳) إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِّنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (۴) وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ (۵)
کسانى که کار نیکى انجام دهند پاداشى بهتر از آن خواهند داشت; و آنان از وحشت آن روز در امانند. (۸۹) و آنها که کار بدى انجام دهند،به صورت در آتش افکنده مى شوند; آیا جزایى جز آنچه عمل مى کردید خواهید داشت؟! (۹۰) (بگو:) من مأمورم که پروردگار این شهر (مقدّس مکّه) را عبادت کنم، همان کسى که این شهر را حرمت بخشیده; در حالى که همه چیز از آن اوست; و من مأمورم که از مسلمانان باشم; (۹۱) و مأمورم قرآن را (براى همگان) تلاوت کنم، هرکس هدایت شود به سود خود هدایت شده; و هر کس گمراه گردد بگو: «من فقط از بیم دهندگانم!» (۹۲) بگو: «ستایش مخصوص خداست; بزودى نشانه هایش را به شما نشان مى دهد تا آن را بشناسید; و پروردگار تو از آنچه انجام مى دهید غافل نیست. (۹۳)
سوره القصص
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
طسم. (۱) این آیات کتاب مبین است. (۲) ما از داستان موسى و فرعون به درستى بر تو مى خوانیم، براى گروهى که ایمان مى آورند. (۳) فرعون در زمین برترى جویى کرد، و اهل آن را به گروههاى مختلفى تقسیم نمود; گروهى از آنها را به ضعف و ناتوانى مى کشاند، پسرانشان را سر مى برید و زنانشان را (براى کنیزى و خدمت) زنده نگه مى داشت; او به یقین از تبهکاران بود. (۴) ما اراده کرده ایم تا بر مستضعفان زمین نعمت بخشیم و آنان را پیشوایان و وارثان روى زمین قرار دهیم.(۵)