وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ (۷۷) إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُم بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (۷۸) فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (۷۹) إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (۸۰) وَمَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ (۸۱) ۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (۸۲) وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (۸۳) حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (۸۴) وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ (۸۵) أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۸۶) وَيَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (۸۷) وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (۸۸)
و مایه هدایت و رحمت براى مؤمنان است. (۷۷) پروردگار تو میان آنها در قیامت به حکم خود داورى مى کند; و اوست توانا و دانا. (۷۸) پس بر خدا توکّل کن، به یقین تو بر حق آشکار هستى. (۷۹) مسلّماً تو نمى توانى صداى خود را به گوش مردگان برسانى، و نه سخنت را به گوش کران هنگامى که روى برگردانند و دور شوند. (۸۰) و نیز نمى توانى نابینایان را از گمراهیشان هدایت کنى; تو فقط مى توانى سخن خود را به گوش کسانى برسانى که آماده پذیرش ایمان به آیات ما هستند و (در برابر حق) تسلیمند. (۸۱) و هنگامى که فرمان عذاب آنها فرارسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبنده اى را از زمین براى آنها خارج مى کنیم که با آنان سخن مى گوید که مردم به آیات ما ایمان نمى آوردند. (۸۲) (به خاطر آور) روزى را که ما از هر امّتى، گروهى را از کسانى که آیات ما را تکذیب مى کردند محشور مى کنیم; و آنها را نگه مى داریم تا به یکدیگر ملحق شوند. (۸۳) تا زمانى که (به پاى حساب) مى آیند، (خداوند به آنان) مى گوید: «آیا آیات مرا تکذیب کردید در حالى که احاطه علمى بر آن نداشتید؟! (بگویید) شما چه اعمالى انجام مى دادید؟!» (۸۴) در این هنگام، به سبب ظلمشان فرمان عذاب بر آنها واقع مى شود، و آنها سخنى براى گفتن ندارند. (۸۵) آیا ندیدند که ما شب را براى آرامش آنها قرار دادیم و روز را روشنى بخش؟!دراین امور نشانه هاى روشنى است براى کسانى که ایمان مى آورند (وآماده قبول حقند). (۸۶) و (به خاطر آورید) روزى را که در «صور» دمیده مى شود، و تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند در وحشت فرو مى روند، جز کسانى که خدا خواسته; و همگى با خضوع در پیشگاه او حاضر مى شوند. (۸۷) کوهها را مى بینى، و آنها را ساکن و بى حرکت مى پندارى، در حالى که مانند ابرها در حرکتند; این صنع و آفرینش خداوندى است که همه چیز را متقن و استوار آفریده; به یقین او از کارهایى که شما انجام مى دهید آگاه است. (۸۸)