وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا (۴۵)
(ترتیبها 36) سُورَة یس (آیاتها 83)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
يس (۱) وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (۲) إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (۳) عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ (۴) تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (۵) لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (۶) لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (۷) إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ (۸) وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (۹) وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (۱۰) إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ (۱۱) إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ (۱۲)
اگر خداوند مردم را بسبب کارهایى که مرتکب شده اند مجازات کند، جنبنده اى را بر پشت زمین باقى نخواهد گذاشت; ولى (به لطفش) آنها را تا سرآمد معیّنى تأخیر مى اندازد (و مهلت اصلاح مى دهد) امّا هنگامى که اجل آنان فرا رسد، (خداوند هر کس را به مقتضاى عملش جزا مى دهد) به یقین خداوند نسبت به بندگانش بیناست. (۴۵)
سوره يس
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
یس. (۱) سوگند به قرآن حکیم (و استوار). (۲) که تو قطعاً از فرستادگان (خداوند) هستى، (۳) بر راهى راست (قراردارى); (۴) (این قرآنى است که) از سوى خداوند توانا و مهربان نازل شده است; (۵) تا قومى را انذار کنى که پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند. (۶) فرمان (الهى) درباره بیشتر آنها (به کیفر اعمالشان) تحقق یافته،به همین جهت ایمان نمى آورند. (۷) ما در گردنهاى آنان غلهایى [= طوقهایى ]قرار دادیم که تا چانه ها ادامه دارد و سرهاى آنان را به بالا نگاه داشته است. (۸) و در پیش روى آنان سدّى قرار دادیم، و در پشت سرشان سدّى; و چشمانشان را پوشانده ایم، لذا نمى بینند. (۹) براى آنان یکسان است: چه انذارشان کنى یا نکنى، ایمان نمى آورند. (۱۰) تو فقط کسى را مى توانى انذار کنى که ازاین یادآورى (الهى) پیروى کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد; سپس او را به آمرزش و پاداشى پرارزش بشارت ده. (۱۱) به یقین مامردگان را زنده مى کنیم و آنچه را از پیش فرستاده اند و آنچه را از خود باقى گذاشته اند; و همه چیز را در کتاب روشنگرى احصا کرده ایم. (۱۲)