هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَمَن كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا (۳۹) قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَىٰ بَيِّنَتٍ مِّنْهُ ۚ بَلْ إِن يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُم بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا (۴۰) ۞ إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا ۚ وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (۴۱) وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِن جَاءَهُمْ نَذِيرٌ لَّيَكُونُنَّ أَهْدَىٰ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِيرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا (۴۲) اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ ۚ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ ۚ فَهَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا (۴۳) أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِن شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا (۴۴)
اوست که (به لطفش) شما را جانشینانى در زمین قرار داد; هر کس کافر شود، کفر او به زیان خودش خواهد بود، و کفر کافران چیزى جز خشم و غضب در نزد پروردگار نمى افزاید، و (نیز) کفرشان جز زیان و خسران چیزى برآنها اضافه نمى کند. (۳۹) بگو: «به من خبر دهید این (معبودان و) همتایانى راکه جز خدا مى خوانید چه چیزى از زمین را آفریده اند، یا این که شرکتى در (آفرینش و مالکیت) آسمانها دارند؟! یابه آنان کتابى (آسمانى) داده ایم و دلیلى از آن (براى شرک خود) دارند؟!» (نه هیچ یک از اینها نیست،) بلکه ستمکاران فقط وعده هاى دروغین به یکدیگر مى دهند. (۴۰) خداوند آسمانها و زمین را نگاه مى دارد تا (از نظام خود) منحرف نشوند; و هرگاه منحرف گردند، کسى جز او نمى تواند آنها را نگاه دارد; او داراى حلم و آمرزنده است. (۴۱) آنان سوگندهاى شدید به خدا یاد کردند که اگر (پیامبر) انذارکننده اى به سراغشان آید، هدایت یافته ترین امّتها خواهند بود; امّا چون (پیامبر) انذار کننده اى براى آنان آمد، جز فرار و فاصله گرفتن (از حق) چیزى بر آنها نیفزود. (۴۲) (اینها همه) بخاطر استکبار در زمین و نیرنگهاى بدشان بود; و نیرنگ بد تنها دامان صاحبانش را مى گیرد; آیا آنها چیزى جز سنّت پیشینیان (و عذابهاى دردناک الهى) را انتظار دارند؟!هرگز براى سنّت خدا تبدیلى نخواهى یافت، و هرگز براى سنّت الهى دگرگونى نمى یابى. (۴۳) آیا آنان در زمین نگشتند تا ببینند عاقبت کسانى که پیش از آنها بودند چگونه بود؟! همانها که از اینان نیرومندتر بودند; نه چیزى در آسمانها و نه چیزى در زمین از حوزه قدرت او بیرون نخواهد رفت; به یقین او دانا و تواناست. (۴۴)