بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (۱۶) وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (۱۷) إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (۱۸) صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (۱۹)
(ترتیبها 88) سُورَة الغاشِیة (آیاتها 26)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (۱) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (۲) عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ (۳) تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (۴) تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (۵) لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ (۶) لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ (۷) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ (۸) لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (۹) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (۱۰) لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (۱۱) فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (۱۲) فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ (۱۳) وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ (۱۴) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (۱۵) وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (۱۶) أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (۱۷) وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (۱۸) وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (۱۹) وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (۲۰) فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ (۲۱) لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ (۲۲) إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (۲۳) فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (۲۴) إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (۲۵) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم (۲۶)
ولى شما زندگى دنیا را مقدّم مى دارید، (۱۶) در حالى که آخرت بهتر و پایدارتر است. (۱۷) این (دستورها) در کتب آسمانى پیشین (نیز) آمده است، (۱۸) در کتب ابراهیم و موسى. (۱۹)
سوره الغاشية
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
آیا داستان غاشیه [= روزى که وحشت آن همه را فرا مى گیرد ] به تو رسیده است؟! (۱) چهره هایى در آن روز خاشع ذلّت بارند، (۲) پیوسته عمل کرده و خسته شده اند (و نتیجه اى نگرفته اند)، (۳) آنها در آتش سوزان وارد مى گردند; (۴) از چشمه اى بسیار داغ به آنان مى نوشانند; (۵) غذایى جز از ضریع [= گیاهى نامطبوع ]ندارند; (۶) که نه آنها را فربه مى کند و نه از گرسنگى مى رهاند. (۷) چهره هایى در آن روز شادابند، (۸) و از سعى و تلاش خود خشنودند، (۹) در بهشتى عالى جاى دارند، (۱۰) که در آن سخن بیهوده اى نمى شنوند. (۱۱) در آن چشمه اى جارى است، (۱۲) در آن تختهاى زیباى بلندى است، (۱۳) و قدحهایى (از شراب طهور) نهاده شده، (۱۴) و بالشها و پشتیهایى که در کنار هم چیده شده، (۱۵) و فرشهاى فاخر گسترده. (۱۶) آیا آنان به شتر نمى نگرند که چگونه آفریده شده است؟! (۱۷) و به آسمان که چگونه برافراشته شده؟! (۱۸) و به کوهها که چگونه در جاى خود نصب گردیده؟! (۱۹) و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (۲۰) پس تذکّر ده که تو فقط تذکّردهنده اى! (۲۱) تو بر آنان سلطه ندارى که مجبورشان به ایمان کنى، (۲۲) (و تذکر براى همه سود بخش است) مگر کسى که پشت کند و کافر شود، (۲۳) که خداوند او را به بزرگترین عذاب، مجازات مى کند! (۲۴) به یقین بازگشت (همه) آنان به سوى ماست، (۲۵) و به یقین حسابشان (نیز) با ماست. (۲۶)