قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ (۸۴) لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَمِمَّن تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (۸۵) قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (۸۶) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ (۸۷) وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ (۸۸)
(ترتیبها 39) سُورَة الزُّمَر (آیاتها 75)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (۱) إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ (۲) أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ (۳) لَّوْ أَرَادَ اللَّهُ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا لَّاصْطَفَىٰ مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (۴) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُّسَمًّى ۗ أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (۵)
فرمود: «به حق سوگند، و حق مى گویم، (۸۴) که جهنم را از تو و هر کدام از آنان که از تو پیروى کند، پُر خواهم کرد!» (۸۵) (اى پیامبر!) بگو: «من در برابر این دعوت هیچ پاداشى از شما نمى طلبم، و من از متکلفان نیستم. (سخنانم روشن و همراه بادلیل است.)» (۸۶) این (قرآن) فقط تذکّرى براى جهانیان است; (۸۷) و به یقین خبر (پیروزى) آن را بعد از مدّتى خواهید دانست. (۸۸)
سوره الزمر
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
این کتابى است که از سوى خداوند توانا و حکیم نازل شده است. (۱) ما این کتاب را بحق بر تو نازل کردیم; پس خدا را پرستش کن در حالى که دین خود را براى او خالص کرده اى. (۲) آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیاى خود قرار دادند، (و مى گفتند:) اینها را نمى پرستیم مگر بخاطر این که ما را به خداوند نزدیک کنند. خدا (روز قیامت) میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داورى مى کند; خداوند آن کس را که دروغگو و ناسپاس است هرگز هدایت نخواهد کرد. (۳) (به فرض محال) اگر خدا مى خواست فرزندى داشته باشد، از میان مخلوقاتش آنچه را مى خواست برمى گزید; منزّه است (از این که فرزندى داشته باشد)! او خداوند یگانه و حاکم بر همه چیز است. (۴) آسمانها و زمین را بحق آفرید; شب را بر روز مى پیچد و روز را بر شب; وخورشید و ماه را مسخر (فرمان خویش) قرار داد; هر کدام تا سرآمد معینى به حرکت (خود) ادامه مى دهند; آگاه باشید که او توانا و آمرزنده است. (۵)