(ترتیبها 64) سُورَة التَغابُن (آیاتها 18)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (۱) هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنكُمْ كَافِرٌ وَمِنكُم مُّؤْمِنٌ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (۲) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (۳) يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (۴) أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (۵) ذَٰلِكَ بِأَنَّهُ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوا ۚ وَّاسْتَغْنَى اللَّهُ ۚ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (۶) زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا ۚ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ ۚ وَذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (۷) فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (۸) يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ ۗ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (۹)
سوره التغابن
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است براى خدا تسبیح مى گویند; مالکیّت و حاکمیت و ستایش مخصوص اوست; و او بر همه چیز تواناست. (۱) او کسى است که شما را آفرید (و به شما آزادى و اختیار داد); گروهى از شما کافرید و گروهى مؤمن; و خداوند به آنچه انجام مى دهید بیناست. (۲) آسمانها و زمین را بحق آفرید; و شما را (در عالم جنین) تصویر کرد، و صورتى نیکو بخشید; و بازگشت (همه) به سوى اوست. (۳) آنچه را درآسمانها و زمین است مى داند، و از آنچه پنهان یا آشکار مى کنید باخبر است; و خداوند از آنچه در درون سینه هاست آگاه است. (۴) آیا خبر کسانى که پیش از این کافر شدند به شما نرسیده است؟! (آرى) آنها کیفر کار خود را چشیدند; و عذاب دردناکى براى آنهاست! (۵) این بخاطر آن است که پیامبران آنها (پیوسته) با دلایل روشن به سراغشان مى آمدند، ولى آنها (از روى کبر و غرور) گفتند: «آیا انسان هایى (مثل ما) مى خواهند ما را هدایت کنند؟!» از این رو کافر شدند و روى برگرداندند; و خداوند (از ایمان و طاعتشان) بى نیاز بود، و خدا غنى و شایسته ستایش است. (۶) کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نمى شوند، بگو: «آرى به پروردگارم سوگند که همه شما (در قیامت) برانگیخته خواهید شد، پس به آنچه عمل مى کردید خبر داده مى شوید، و این براى خدا آسان است.» (۷) حال که چنین است، به خدا و پیامبرش و نورى که نازل کرده ایم ایمان بیاورید; و (بدانید) خدا به آنچه انجام مى دهید آگاه است. (۸) این در زمانى خواهد بود که همه شما را در روز اجتماع [= روز رستاخیز ] گردآورى مى کند; آن روز، روز احساس خسارت و پشیمانى است! و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را مى بخشد واو را در باغهایى بهشتى که نهرها از پاى درختانش جارى است وارد مى کند، جاودانه در آن مى مانند; و این پیروزى بزرگ است. (۹)