قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ (۴۹) قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ (۵۰) وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ (۵۱) وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ (۵۲) وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ (۵۳) وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ (۵۴)
(ترتیبها 35) سُورَة فاطِر (آیاتها 45)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَّثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۚ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (۱) مَّا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِن بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (۲) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ (۳)
بگو: «حق آمد; و باطل (کارى از آن ساخته نیست و) نمى تواند آغازگر (چیزى) باشد و نه تجدیدکننده (آن).» (۴۹) بگو: «اگر من گمراه شوم، از ناحیه خود گمراه مى شوم; و اگر هدایت یابم، بوسیله آنچه پروردگارم به من وحى مى کند مى باشد; زیرا او شنوا و نزدیک است.» (۵۰) اگر ببینى هنگامى که فریادشان بلند مى شود امّا نمى توانند (از عذاب الهى) بگریزند، و آنها را از جاى نزدیکى (که انتظارش را ندارند) مى گیرند (از درماندگى آنها تعجب خواهى کرد)! (۵۱) و (در آن حال) مى گویند: «به حق ایمان آوردیم.»، ولى چگونه مى توانند از فاصله دور به آن دسترسى پیدا کنند؟! (۵۲) در حالى که پیش از این (که در نهایت آزادى بودند) به آن کافر شدند و بدون آگاهى و دورا دور، نسبتهاى ناروا مى دادند. (۵۳) (سرانجام) میان آنهاو خواسته هایشان جدایى افکنده شد، همان گونه که پیش از این با هم کیشان آنها رفتار شد، چرا که آنها (نیز) در شکى توأم با بدگمانى بودند. (۵۴)
سوره فاطر
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
ستایش مخصوص خداوندى است که آفریننده آسمانها و زمین است، که فرشتگان را رسولانى قرار داد داراى بالهاى دوگانه و سه گانه و چهارگانه، او هرچه بخواهد در آفرینش مى افزاید، زیرا خداوند بر هر چیزى تواناست. (۱) هر رحمتى را خدا به روى مردم بگشاید، کسى بازدارنده آن نیست; و هرچه را او باز دارد، کسى بعد از او قادر به فرستادن آن نیست; و او توانا و حکیم است. (۲) اى مردم! نعمت خدا رابر خود به یاد آورید; آیا آفریننده اى جز خدا هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟! هیچ معبودى جز او نیست; با این حال چگونه (به سوى باطل) منحرف مى شوید؟! (۳)