(ترتیبها 95) سُورَة التّین (آیاتها 8)
بِّسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (۱) وَطُورِ سِينِينَ (۲) وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (۳) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (۴) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (۵) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (۶) فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (۷) أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (۸)
(ترتیبها 96) سُورَة العَلَق (آیاتها 19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (۱) خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ (۲) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (۳) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (۴) عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (۵) كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ (۶) أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ (۷) إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (۸) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (۹) عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (۱۰) أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (۱۱) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (۱۲) أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (۱۳) أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (۱۴) كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (۱۵) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (۱۶) فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (۱۷) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (۱۸) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ۩ (۱۹)
سوره التين
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
سوگند به انجیر و زیتون [= یا: سوگند به سرزمین شام و بیت المقدس]، (۱) و سوگند به «طور سینا»، (۲) و سوگند به این شهر امن (مکّه)، (۳) که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، (۴) سپس او را به پایین ترین مرحله بازگرداندیم، (۵) مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند که براى آنها پاداشى تمام نشدنى است! (۶) پس (اى انسان) چه چیز سبب مى شود که بعد از این (دلایل روشن) روز جزا را انکار کنى؟! (۷) آیا خداوند بهترین حاکمان نیست؟! (۸)
سوره العلق
*بنام خداوند بخشنده مهربان*
بخوان به نام پروردگارت که (جهان را) آفرید، (۱) و انسان را از خون بسته اى خلق کرد. (۲) بخوان که پروردگارت (از همه) والاتر است، (۳) همان کسى که بوسیله قلم تعلیم نمود، (۴) و به انسان آنچه را نمى دانست آموخت. (۵) چنین نیست (که شما مى پندارید) به یقین انسان طغیان مى کند، (۶) از این که خود را بى نیاز ببیند. (۷) و به یقین بازگشت (همه) به سوى پروردگار توست. (۸) به من خبر ده کسى که نهى مى کند، (۹) بنده اى را هنگامى که نماز مى خواند (آیا مستحق عذاب الهى نیست) (۱۰) به من خبر ده اگر این بنده بر طریق هدایت باشد، (۱۱) یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهى کردن او سزاوار است)؟! (۱۲) به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و از آن روى گردان شود (آیا مستحق مجازات الهى نیست)؟! (۱۳) آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مى بیند؟! (۱۴) چنان نیست (که او مى پندارد)، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه اش ]= موى پیش سرش[ را گرفته، (و به سوى عذاب) مى کشانیم. (۱۵) همان ناصیه دروغگوى خطاکار را! (۱۶) سپس یارانش را صدا زند (تا یاریش کنند). (۱۷) ما هم بزودى مأموران دوزخ را صدا مى زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)! (۱۸) چنین نیست (که او مى پندارد) او را اطاعت مکن، و سجده نما و به قرب (خداوند) درآى! (۱۹)