وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُّحْتَضَرٌ (۲۸) فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ (۲۹) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (۳۰) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ (۳۱) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (۳۲) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (۳۳) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَّجَّيْنَاهُم بِسَحَرٍ (۳۴) نِّعْمَةً مِّنْ عِندِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ (۳۵) وَلَقَدْ أَنذَرَهُم بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ (۳۶) وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (۳۷) وَلَقَدْ صَبَّحَهُم بُكْرَةً عَذَابٌ مُّسْتَقِرٌّ (۳۸) فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ (۳۹) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (۴۰) وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (۴۱) كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُّقْتَدِرٍ (۴۲) أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِّنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُم بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ (۴۳) أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُّنتَصِرٌ (۴۴) سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ (۴۵) بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ (۴۶) إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (۴۷) يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ (۴۸) إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ (۴۹)
و به آنها خبر ده که آب(قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز براى آنها) و هر یک براى سهم خود باید حاضر شوند. (۲۸) (ولى سرانجام) یکى از یاران خود را (براى از بین بردن ناقه) صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را) پى کرد. (۲۹) پس (بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۳۰) ما فقط یک صیحه (آسمانى) بر آنها فرستادیم و به دنبال آن همگى بصورت گیاهان خشک که براى خوراک چهارپایان آماده مى کنند درآمدند (۳۱) ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (۳۲) قوم لوط انذارها (ى پى در پى پیامبرشان) را تکذیب کردند; (۳۳) ما بر آنها طوفانى از شن فرستادیم (و همه را هلاک کرد)، جز خاندان لوط که سحرگاهان نجاتشان دادیم. (۳۴) این نعمتى بود از ناحیه ما; این گونه هر کسى را که شکر کند پاداش مى دهیم. (۳۵) او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولى آنها اصرار بر مجادله و القاى شک در برابر انذارهاى الهى داشتند. (۳۶) آنها از او خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابینا کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهاى مرا! (۳۷) سرانجام صبحگاهان و در اوّل روز عذابى طولانى به سراغشان آمد. (۳۸) (و گفتیم:) پس بچشید عذاب وانذارهاى مرا! (۳۹) ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (۴۰) و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکى پس از دیگرى) به سراغ فرعونیان آمد، (۴۱) امّا آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن قدرتمندى توانا! (۴۲) آیا کافران شما بهتر از آنانند یا براى شما امان نامه اى در کتب آسمانى نازل شده است؟! (۴۳) یا مى گویند: «ماجماعتى متحد و پیروزیم»؟! (۴۴) (امّا) بزودى جمعشان شکست مى خورد و پا به فرار مى گذارند! (۴۵) (علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلخ تر است! (۴۶) مجرمان در گمراهى و شعله هاى آتشند، (۴۷) در آن روز که به صورت در آتش دوزخ کشیده مى شوند (و به آنها گفته مى شود:) بچشید عذاب دوزخ را! (۴۸) به یقین ما هر چیز را به اندازه آفریدیم. (۴۹)