خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُّنتَشِرٌ (۷) مُّهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ (۸) ۞ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ (۹) فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانتَصِرْ (۱۰) فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ (۱۱) وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (۱۲) وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ (۱۳) تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِّمَن كَانَ كُفِرَ (۱۴) وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (۱۵) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (۱۶) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (۱۷) كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (۱۸) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ (۱۹) تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ (۲۰) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (۲۱) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (۲۲) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ (۲۳) فَقَالُوا أَبَشَرًا مِّنَّا وَاحِدًا نَّتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ (۲۴) أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ (۲۵) سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَّنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ (۲۶) إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَّهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ (۲۷)
آنان در حالى که چشمهایشان از شدّت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهایى که به هرسو پراکنده مى شوند از قبرها بیرون مى آیند، (۷) در حالى که به سوى این دعوت کننده الهى گردن مى کشند;کافران مى گویند: «امروز روز سخت (و دردناکى) است!» (۸) پیش از آنها قوم نوح (پیامبرشان را) تکذیب کردند، (آرى) بنده ما را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است.» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (۹) او به پیشگاه پروردگار عرضه داشت: «من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده ام، پس (مرا) یارى کن!» (۱۰) در این هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و بىوقفه گشودیم; (۱۱) و زمین را شکافتیم و چشمه هاى زیادى بیرون فرستادیم; و این دو آب براى هدفى که مقدّر شده بود درآمیختند (و دریاى وحشتناکى تشکیل شد)! (۱۲) و او را بر (کشتى) ساخته شده از الواح و میخها سوار کردیم; (۱۳) (آن کشتى) تحت مراقبت ما حرکت مى کرد. این پاداشى بود براى کسانى که (از سوى دشمنان) مورد انکار قرار گرفته بودند. (۱۴) ما این ماجرا را بعنوان نشانه اى در میان امتها باقى گذاردیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (۱۵) (اکنون بنگرید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۱۶) ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (۱۷) قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند;پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۱۸) ما تندباد وحشتناک و سردى را در روزى شومِ مستمر بر آنان فرستادیم، (۱۹) که مردم را همچون تنه هاى نخل ریشه کن شده از جا برمى کند! (۲۰) پس (ببینید) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (۲۱) ما قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم; آیا کسى هست که پند گیرد؟! (۲۲) طایفه ثمود (نیز) انذارهاى الهى را تکذیب کردند، (۲۳) و گفتند: «آیا ما از بشرى از جنس خود پیروى کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهى و جنون خواهیم بود. (۲۴) آیا از میان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او دروغگوى هوسبازى است.» (۲۵) ولى فردا مى فهمند چه کسى دروغگوى هوسباز است! (۲۶) (به صالح گفتیم:) ما «ناقه» را براى آزمایش آنها مى فرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! (۲۷)