وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (۳۲) إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهْرِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (۳۳) أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ (۳۴) وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ (۳۵) فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (۳۶) وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ (۳۷) وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (۳۸) وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ (۳۹) وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۖ فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (۴۰) وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَٰئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ (۴۱) إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (۴۲) وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (۴۳) وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ ۗ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَىٰ مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ (۴۴)
از نشانه هاى او کشتى هاى کوه پیکرى است که در دریا (به کمک بادها) حرکت مى کنند. (۳۲) اگر او اراده کند، باد را ساکن مى سازد تا آنها بر روى دریا بى حرکت بمانند; در این نشانه هایى است براى هر صبور شکرگزار. (۳۳) یا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالى که سرنشینانش انجام داده اند نابود مى سازد; و بسیارى را مى بخشد. (۳۴) تا کسانى که در آیات ما مجادله مى کنند بدانند هیچ گریزگاهى ندارند. (۳۵) آنچه به شما عطا شده متاع (زودگذر) زندگى دنیاست، و آنچه نزد خداست براى کسانى که ایمان آورده و بر پروردگارشان توکّل مى کنند بهتر و پایدارتر است. (۳۶) همان کسانى که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مىورزند، و هنگامى که خشمگین شوند عفو مى کنند. (۳۷) و کسانى که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده ونماز را برپا مى دارند و امورشان با مشورت در میان آنها انجام مى گیرد و از آنچه به آنها روزى داده ایم انفاق مى کنند، (۳۸) و کسانى که هرگاه ستمى به آنها رسد (تسلیم ظلم نمى شوند و) یارى مى طلبند. (۳۹) کیفر بدى، مجازاتى است همانند آن; ولى هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او باخداست; به یقین او ستمکاران را دوست ندارد. (۴۰) و کسى که چون ستمى بر او واقع شود (از خود دفاع کند و) یارى طلبد، هیچ ایرادى بر او نیست; (۴۱) ایراد و مجازات بر کسانى است که به مردم ستم مى کنند و در زمین به ناحق ظلم روا مى دارند; براى آنان عذاب دردناکى است! (۴۲) و هر کس شکیبایى نموده و عفو کند، این کار، از امور پرارزش است. (۴۳) کسى راکه خدا گمراه کند، هیچ سرپرست و یاورى جز او نخواهد داشت; و (روز قیامت) ستمکاران را در آن هنگام که عذاب الهى را مشاهده مى کنند مى بینى که مى گویند: «آیا راهى به سوى بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!» (۴۴)