وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِّن قَبْلِكَ مِنْهُم مَّن قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُم مَّن لَّمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ (۷۸) اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (۷۹) وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ (۸۰) وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنكِرُونَ (۸۱) أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ (۸۲) فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِندَهُم مِّنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (۸۳) فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (۸۴) فَلَمْ يَكُ يَنفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (۸۵)
ما پیش از تو پیامبرانى فرستادیم; سرگذشت گروهى از آنان را براى تو باز گفته، و سرگذشت گروهى را براى تو بازگو نکرده ایم;و هیچ پیامبرى حق نداشت معجزه اى جز به فرمان خدا بیاورد. و هنگامى که فرمان خداوند (براى مجازات کافران) صادر شود، بحق داورى خواهد شد; و آن جا اهل باطل زیان خواهند کرد. (۷۸) خداوند کسى است که چهارپایان را براى شما آفرید تا بعضى را سوار شوید و از بعضى تغذیه کنید. (۷۹) و براى شما در آنها منافع بسیارى (جز اینها) است، تا بوسیله آنها به مقصدى که دردل دارید برسید; و بر آنها و بر کشتیها سوار مى شوید. (۸۰) او آیاتش را همواره به شما نشان مى دهد; پس کدام یک از آیات خدا را انکار مى کنید؟! (۸۱) آیا روى زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانى که پیش از آنها بودند چگونه بود؟! همان کسانى که نفراتشان از اینها بیشتر، و نیرو و آثارشان در زمین فزونتر و پایدارتر بود; امّا هرگز آنچه را به دست مى آوردند نتوانست آنها را بى نیاز سازد (و از عذاب الهى رهایى بخشد). (۸۲) هنگامى که پیامبرانشان با دلایل روشن به سراغ آنان آمدند، به دانشى که خود داشتند دلخوش شدند (و غیرآن را هیچ شمردند); ولى آنچه را (از عذاب) به تمسخر مى گرفتند آنان را فرا گرفت. (۸۳) هنگامى که عذاب ما را دیدند گفتند: «هم اکنون به خداوند یگانه ایمان آوردیم و به معبودهایى که همتاى او مى شمردیم کافر شدیم.» (۸۴) امّا هنگامى که عذاب ما را مشاهده کردند، ایمانشان براى آنها سودى نداشت. این سنّت خداوند است که همواره در میان بندگانش جارى شده، و در آن جا کافران زیانکار شدند. (۸۵)