خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ ۚ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِّن بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ (۶) إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (۷) ۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (۸) أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (۹) قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ ۗ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۗ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ (۱۰)
او (همه) شما را از یک انسان آفرید، و همسرش را از جنس او خلق کرد; و براى شما هشت زوج از چهارپایان آفرید; او شما را در شکم مادرانتان در میان تاریکى هاى سه گانه (پوسته شکم، رحم و کیسه جنین) آفرینشى بعد از آفرینش دیگر مى بخشد. این است خداوند، پروردگار شما که حکومت (عالم هستى) از آن اوست; هیچ معبودى جز او نیست; پس چگونه (از راه حق) منحرف مى شوید؟! (۶) اگر ناسپاسى کنید، خداوند از شما بى نیاز است و هرگز ناسپاسى را براى بندگانش نمى پسندد; و اگر شکر او را به جا آورید آن را براى شما مى پسندد. و هیچ گنهکارى گناه دیگرى را بردوش نمى کشد. سپس بازگشت همه شما به سوى پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام مى دادید آگاه مى سازد; چرا که او به آنچه درون سینه هاست آگاه است. (۷) هنگامى که به انسان زیانى رسد، پروردگار خود را مى خواند در حالى که به سوى او باز مى گردد; امّا هنگامى که نعمتى از جانب خویش به او عطا کند، آنچه را بخاطر آن قبلاً خدا را مى خواند از یاد مى برد و براى خداوند همتایانى قرار مى دهد تا (مردم را) از راه او گمراه سازد; بگو: «چند روزى از کفر و ناسپاسى خود بهره گیر که به یقین از دوزخیانى!» (۸) آیا (چنین کسى با ارزش است یا) کسى که در ساعات شب در حال سجده و قیام به عبادت مشغول است و از عذاب آخرت مى ترسدو به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانى که مى دانند باکسانى که نمى دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر مى شوند» (۹) بگو: «اى بندگان من که ایمان آورده اید! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید. براى کسانى که در این دنیا نیکى کرده اند پاداش نیکى است. و زمین خدا گسترده است، (اگر تحت فشار سران کفر بودید مهاجرت کنید) که صابران اجر و پاداش خود را بى حساب دریافت مى دارند. (۱۰)